Thema's:

Het doel van elk weekend is om je op een plezierige manier  te laten ervaren welke ingrediënten nodig zijn  om de clown te kunnen spelen.  Het spelen van de clown is een van de moeilijkste theatervormen omdat dat theaterpersonage nooit los kan staan van jezelf.  Echter daardoor kan de invulling en de vorm  van jouw clowns-personage zo uniek worden.

Recensie:

Na jaren van terugkomdagen en workshops bij “miMakkusdocenten”, was ik nieuwsgierig geworden naar hoe het er een paar straten verderop aan toe zou gaan. Ik zocht een docent die les geeft in het ambacht maar niet aan miMakkus verbonden is. Op de eerste plaats om veel te leren uiteraard maar.. ook een beetje om te kijken of ik op “de goede weg” ben.

Ik ben erg geïnteresseerd in het fysieke spel van de clown zoals dat onderwezen wordt aan de École internationale de théâtre Jacques Lecoq. Maarja, Parijs……dat was dan wel weer erg veel straten verderop.

Dus het werd Delft. Een weekendworkshop gegeven door Ruut van Hooft bij Lijm en Cultuur.

Op een terrein dat in normale tijden bruist van creatief gedruis, stond een eenzaam gebouw in de regen. Ook binnen was het acht verdiepingen hoge gebouw uitgestorven. Mijn voorzichtige door het trappenhuis galmende: Hallo?! werd gelukkig beantwoord met een vriendelijk uit de verte: naar bovennnnn…

En boven scheen de zon: verse koffie, koeken, een muziekje aan en deelnemers die zich aan het omkleden waren. Zwarte ruimvallende sportkleding was het advies. Zoals gebruikelijk op de school van Lecoq en inmiddels een bewuste gewoonte die ik zelf via Toon Maas overgenomen heb: bij repetities en trainingen zwarte kleding. Zo wordt je niet afgeleid door tierelantijntjes en kun je je puur focussen op de uitdrukking van het lijf.

Ik had gehoord dat de trainingen bij Ruut erg fysiek zijn, dat het zweten zou worden en erg uitputtend. Helaas was juist de warme trui hard nodig. De ramen stonden open vanwege corona en er was geen sprake van wild aards oergebrul of door elkaar geren, maar rustige oefeningen op anderhalve meter afstand. ( je zag dat ook Ruut er moeite mee had. Maarja, het was niet anders en het was allang fijn dat het na 3 keer uitstellen eindelijk door kon gaan)

Wat doe je bij Ruut?

Oefeningen om in je lijf te komen. Bekende fysieke oefeningen om te werken aan de basis. Maar ook voor mij nieuwe en verfrissende opdrachten, alles gericht op het lichaam. Hoe je kun die rijkdom aan fysiek materiaal omzetten naar spel?

Wat maakt les van Ruut speciaal en waarom kan ik het aanbevelen aan collega-miMakkers?

Ruut gaat een stukje verder dan wat we gewend zijn:

Je wordt geprikkeld, uitgedaagd, soms dwars door pijnpunten en frustratie heen om naar de kern te gaan. Door minder, minder, mínder, MINDER, NOG MINDER!! te doen, tot je met enige radeloosheid denkt: ik weet het niet meer…… en dán begint het.

Als je durft, leer je blokkades en drempels te overwinnen om zo te komen tot boeiend clownsspel.

Je leert te vertrouwen dat er altijd iets komt, een impuls, van binnen of buiten jezelf. Je leert te kijken naar die impuls, daar te blijven, minuten lang, te onderzoeken: wat doet dat trillende been, wat grappig, o, het zit aan mij vast….goh de rest gaat ook trillen, o het wordt groter en GROTER en GROTER. De trilling in je been is een woeste schokkendans van je hele lijf geworden. Je hebt plezier in wat je overkomt en deelt dit met je publiek, want als jij plezier hebt, dan heeft je publiek dat ook.

En dat laatste zette mij aan het denken.

Bij miMakkus en in de jaren training bij (bovengenoemde)Toon heb ik geleerd om de frequentie van het publiek op te zoeken, om te voelen: Wat vind het publiek er van? Ik ben gewend en eraan gehecht geraakt om het spel dáár, bij de ander te laten beginnen, de verbinding aan te gaan.

Ruut redeneert andersom: de clown speelt voor zichzelf. Wanneer de clown in zn uppie erg veel plezier heeft dan dat is voor het publiek al leuk genoeg om naar te kijken. En dat is een wezenlijk ander startpunt. Niet goed of fout maar een interessante opvatting om over na te denken en te onderzoeken. Dus collega MiMakker: Hoe speel jij? Staat bij jou de ander centraal of de clown? Of kan het allebei?

Ruut is zeer kundig, laat met het grootste gemak zien hoe het zou kunnen. Hij spiegelt, confronteert, motiveert, maakt je aan het lachen en ontroert. Zijn wilde enthousiasme kan je misschien wat onzeker maken want je moet “met de billen bloot”. Maar de vriendelijke rauwdouwer geeft je het vertrouwen om door te zetten. En met een beetje geluk kom je je beste vriend tegen: jezelf.