Helmond

Nantje lacht, moppert, protesteert, danst, zingt of verstilt samen met mensen voor wie taal niet (meer) vanzelfsprekend is. Nantje is ondeugend, onhandig en doet het regelmatig fout en laat de ander schitteren. Nantje luistert met al haar zintuigen. Zij hoort en ziet de ander en geeft stem aan zijn emoties. Nantje kiest onvoorwaardelijk voor haar makkers. Of zoals zij zelf zegt: “Als ik je in mijn armen sluit, staan we toch maar mooi op vier benen.”