José Bruers bij Zorgorganisatie Vivent
José Bruers/miMakker Lielie Hollewaai
Als miMakker Lielie Hollewaai kom ik elke dinsdag op de 11 verschillende woningen van Vivent Hof van Hintham. Daar wonen mensen met dementie. Als de dementie vordert, trekken mensen zich steeds meer terug in hun innerlijke wereld. Ze nemen minder initiatief in contact. Contact maken gaat daarom vaak niet zozeer met woorden, maar meer op een non-verbale manier. Bijvoorbeeld door oogcontact, een arm om een schouder, muziek, een gebaar of een vriendelijk gezicht. Een miMakker is daarin gespecialiseerd.
Contact maken
Vaak zit ik stil naast een bewoner om te zoeken op welke manier ik contact kan maken. Ondertussen voel ik dan ook heel sterk alle prikkels en indrukken die dan ook, meestal vertraagd en soms veel intenser, binnenkomen bij de bewoner. Bijvoorbeeld het praten van de verzorgenden, de radio (soms tegelijk met de televisie van de buren), de afzuigkap, het gekletter van de vaatwasser die wordt uitgeruimd, het onrustige geroep van een medebewoner, de kou die door de openstaande deur naar binnen komt, de felle lamp of het felle zonlicht dat juist recht op onze gezichten schijnt. Kleinigheden en onbelangrijk zou je denken. Maar als je stil zit en zelf niet kunt gaan verzitten en je bent hier machteloos aan overgeleverd, dan kan dit behoorlijk vervelend zijn en irritant en zelfs bedreigend.
Ondergaan
José zou het fijn vinden als we hier met z’n allen wat meer op letten. Neem er eens even 10 minuten de tijd voor en ga eens naast een bewoner zitten, eventueel met je ogen dicht. En voel en hoor eens wat er allemaal op je afkomt. En trek dan géén vest aan als je het koud hebt en ga ook niet verzitten als de zon in je gezicht schijnt, maar probeer het net als de bewoner te ondergaan. Misschien heb je jezelf er niet aan gestoord, maar misschien is je iets opgevallen. Misschien ga je nu ook anders naar de sfeer en de woon-omgeving kijken.
Prachtig contact
José benadrukt dat dit geen commentaar is op de zorg. De zorgmedewerkers zijn opgeleid in zorg voor mensen met dementie. Zij weten welke vormen van dementie welke gevolgen hebben en passen hier de zorg op aan. Ze ziet heel veel liefde, warmte en prachtig contact tussen de medewerkers en de bewoners. Soms smelt ik bijna als miMakker en ben dan zo blij om dit te mogen zien. Gisteren mocht ik nog aanschouwen met hoeveel liefde en geduld een verzorgende een geprakte banaan aan een bewoner aan het geven was en hoe er tussen die twee een prachtig gesprek ontstond in hun eigen taal. Zo mooi en zo warm.
Veilig en begrepen
Het belangrijkst is dat de zorg aansluit bij de behoeften van de bewoner. En dat je iemand van wie je houdt met een gerust hart hier laat wonen. Als ik dan mijn collega met die bewoner zie, dan denk ik: Ja, hier zou ik later willen wonen, bij haar. Daar zou ik mezelf prettig en veilig en begrepen voelen. Dus als het ooit zover komt: Mag ik dan bij jou?